Unutulmaz Bir Yıl
Childish Gambino- Awaken, My Love!
8,5/10
2016
yılı, birçoğumuz için her anlamda hayal kırıklığıydı. Müzik piyasası özelinde
de durum farklı değildi. Aralık ayında yapılan en iyi albüm listeleri ise zaten
kalitesizliği özetliyor. Ancak yüzümüzü güldüren istisnalar da yok değil. Onlardan
biri ise yazar, komedyen, oyuncu, rapper ve şarkıcı: Donald Glover. Evet, ismi
Donald olanlar için bu yılın şanslı geçtiğini söyleyebiliriz. Üniversitede
aldığı yazarlık eğitimini bitirir bitirmez ünlü dizi 30 Rock’ta yazar ve editör
olarak çalışmaya başlayan Glover, daha sonra Community adlı komedi dizisindeki
oyunculuğuyla ismini duyurdu. Hatta bu dizideki oyunculuğu, Peter Parker’ın
ölümünden sonra gelen Spider-Man olan Miles Morales’in yaratıcılarına da ilham verdi. Ayrıca sanatçı, kendine özgü stand-up’larıyla da hayran kitlesini
genişletti. Bunların yanında üretmeye devam eden Glover, kendi ismini “Wu Tang Name Generator”a yazıp “Childish Gambino” ismiyle karşılaştı ve müzik
kariyerindeki ismini de böyle seçmiş oldu.
Childish Gambino, yanına
Community’nin müziklerini de yapan film müziği bestecisi dostu Ludwig Göransson’u
da alarak ilk albümü “Camp”i 2011’de piyasaya
sürdü. “Heartbeat” ve “Bonfire” gibi hitlerin de bulunduğu albüm ile böylece
alternatif hip-hop sularına açılmış oldu. Müziğinde belli rap kalıplarını terk
edip kendi hikayelerini anlattığı şarkı sözleriyle olumlu eleştiriler aldı. 2
yıl sonra ise yine Göransson ile beraber “Because the Internet” albümüyle müzik
kariyerine devam eden Gambino, ilk Grammy adaylıklarını da bu albümle aldı. Özellikle
"3005", "Crawl" ve "Sweatpants" gibi parçalarla albüm,
ticari açıdan oldukça başarılı oldu. Tarz olarak ise daha deneysel sularda
yüzmeye başlayan Gambino, psychedelic müzik ve “club pop”u birlikte
harmanladığı yenilikçi bir rap albümüne imza attı.
2016
ise Donald Glover için unutulmaz bir yıldı. Yaratıcısı ve başrolü olduğu yeni
komedi dizisi “Atlanta”nın ilk sezonu çok başarılı oldu. Hem dizi hem de
kendisi, Altın Küre’ye aday gösterildi. Ayrıca, 2017’de vizyona girecek olan “Spider-Man:
Homecoming”de yer alacağı ve Star Wars’un 2018’deki Han Solo Spin-Off filminde
Lando’yu oynayacağı belli oldu. Bunların yanında en önemlisi de Gambino, yılın
en sağlam albümlerinden birini yayımladı: “Awaken, My Love!” isimli üçüncü
albüm, neredeyse bütün müzikseverleri ters köşe yapan bir başyapıt. Sanatçının
en olgun işi olarak ifade edilebilir; ancak öncelikle albümün bu sanatçının işi
olduğunun kabul edilmesi gerek. Şöyle ki, albüm kime ait olduğu bilinmeden
dinlenildiğinde akıllara Childish Gambino isminin gelmesi imkansız. Sanatçı,
rap kökeninden tamamen ayrılmış ve ortaya 70’lerin funk’ı ağırlıklı bir soul,
r&b ve hatta psychedelic blues/rock albümü ortaya çıkmış. Kullanılan
enstrümanların çeşitliliği bir yana Gambino’nun vokalleri de bambaşka bir
güzellikte.
Bu
albümde de her zamanki gibi Ludwig Göransson ile çalışan Gambino, açılışı ilk
single “Me and Your Mama” ile yapıyor. Parçanın başındaki gitarlar ile birlikte
sanki saykodelik bir müzikale giriş yapılıyor ve albüm dinleyeni kendine hapsetmeye
başlıyor. Ardından gelen gospel soul denemesi “Have Some Love” biraz daha ortamı
aydınlatıyor. Amerikan polislerinin siyahilere olan önyargısını anlatan “Boogieman”
ise özellikle nakaratıyla akıllarda kalmayı başarıyor. “Zombies” ile tempoyu
düşürüp kulakları dinlendirdikten sonra içine Janis Joplin kaçmış Gambino “Riot”ta
yine karmaşık ve hareketli bir tarza geçiyor. Sonrasında gelen “Redbone” ise
muhtemelen albümün en iyi işi. Blues ve soul’un son dönemdeki en başarılı
örneklerinden Alabama Shakes parçalarını hatırlatan şarkı, son bölümüyle ise
dinleyenin hafızasına adeta kazınıyor. Ancak sonraki parça “California”da vokalin
tonunun anlamsızlığı keyif kaçırabiliyor. Bunun telafisi ise hemen ardından “Terrified”ı
dinlerken nakaratındaki uzun uzun “Hide” bağırışlarıyla yapılıyor.
Albümün en başarılı
parçalarından biri de vokalin belki de zirve yaptığı balad “Baby Boy”. Şarkı, 2016
başlarında doğan oğluna ithafen yazılmış. Cidden Glover’ın bu yılı
unutamayacağı bir gerçek. İlk parçaya atıfta bulunan ve Gary Clark Jr.’ın da
gitarıyla destek olduğu “The Night Me and Your Mama Met” ise albümün bütünlüğü
doğrultusunda akan aksak ritimlerle dolu enstrümantal bir eser. Kapanış ise
özellikle sonlara doğru dinleyenleri alıp götüren bir parça olan “Stand Tall” ile
yapılıyor. Sonuç olarak albüm, sağlam hitleri olan ve çok özenerek işlendiği
belli kaliteye sahip bir kayıt. Ancak albümün özellikle (giriş parçası hariç)
ilk kısmının karmaşıklığından kaynaklı bir sorun var. Bütünsellik bu yüzden
etkilenmiş, dinleyeni yorabiliyor. Yine de eski tarzını elinin tersiyle itip
beklenmedik bir kararla bambaşka alanlara yönelen Childish Gambino’nun yeni
yönünün ona çok yakıştığı açık, bu nedenle “Awaken, My Love!” her anlamda çok
cesur ve güçlü bir albüm.
