Yine Yüksekten Uçan Bir Tanrı
Noel Gallagher’s High Flying Birds- "Chasing Yesterday"
8/10
Noel, ilk albüm sonrasında "Amorphous Androgynous (The Future Sound of London)" isimli elektronik müzik grubuyla kayıtlar yapmaya başladı ve bu kayıtların sonucunda da ikinci albümünü onlarla birlikte hazırlamaya karar verdi. Bu süreçte Noel, özellikle NME Dergisi'ne verdiği röportajlarda albüm çalışmalarının istediği gibi gittiğini ve Oasis dönemine göre çok farklı tatlarda parçaların ortaya çıkacağını açıkladı. Hatta şarkıların Pink Floyd'un "Dark Side of the Moon"u tarzında olduğunu ve psychedelic türüne daha yakın işler yapacağının sinyallerini verdi. Noel, bu sırada da "Songs from the Great White North..." isimli 3 parça ve bir remix'ten oluşan EP'yi çıkardı. Bu gelişmelere rağmen daha sonra yaptığı açıklamalarda ise ikinci albümden çıkan parçaların gayet iyi olduğunu ancak bunları yayımlamaktan vazgeçtiğini söyledi. Bunun sonrasında ise "High Flying Birds"in ikinci albümünü çıkaracağını söyleyen sanatçı, efsanevi "Abbey Road" ile "Strangeways" Stüdyolarına kapandı, 2015'in şubatında ise ikinci solo albümü "Chasing Yesterday"i müzikseverlere sundu.
Albümde ise yine resmen "boş yok", parçaların hepsi birbirinden özenle işlenmiş, sanatçı yine harika eserler sunmuş: "In the Heat of the Moment", albümden çıkan ilk single olurken, Noel'in şarkıda "Nana nana naaa" diye çılgınlarca bağırması ise yeni albümün resmen ilk şaşırtıcı sürprizi oldu. Sırf bu nedenle parça, ilk dinleyişte akıllara kazınıyor. "Spin" dergisi de şarkının tarzını "Definitely Maybe" dönemine benzetmiş, gerçekten de klasik bir "Noel Gallagher tarzı vurucu nakarat"la da gayet eğlenceli bir çıkış şarkısı olmuş. Şarkının arka yüzündeki "Do the Damage" ise kliplenen ikinci parça oldu. Klip için pozitif yorum yapmak zor ama şarkı gayet başarılı. İkinci single olarak ise, The Smiths'in efsane gitaristi Johnny Marr katkılı "Ballad of the Mighty I" yayımlandı. Albümün son parçası olan şarkı gerçekten de Noel'in bir röportajında dile getirdiği gibi "Marr sayesinde en iyi şarkılarımdan birini yazdım." sözünün hakkını veriyor ve "If I gotta be the man who walks the earth, I'll find you" nakaratını da kısmen anlatan ilginç klibiyle de dinleyeni hemen kendisine bağlıyor. Gallagher her zamanki şarkı yazarlığını konuşturmuş. Marr ise özellikle parçanın solosu ve sonundaki gitarlarıyla üzerine düşeni fazlasıyla yapıyor. İnsanın parçayı tekrar tekrar dinleyesi geliyor.
Albümün açılışını yapan ağırbaşlı hit "Riverman", özellikle çok başarılı düzenlemesi ve soloları ile hemen dikkat çekiyor. Gerçekten de şarkı, Gallagher'in yazdığı en olgun parçalardan biri. Bu anlamda tarz olarak "The Masterplan"ı andırıyor. Bu arada sanatçı, röportajlarında kendisinin de albümdeki favori parçasının bu olduğunu ifade ediyor. Albüm öyle bir parça ile açılıyor ki ondan sonraki bütün parçalar adeta akıp gidiyor. Üstelik art arda gelen üç parça var ki adeta Oasis dönemine, o albümlere aitler: "The Girl with X-Ray Eyes", vurucu Noel baladı nakaratıyla hemen kendini sevdirirken ardından gelen enerjik parça "Lock All the Doors"da ise resmen "Morning Glory"i ya da "Rock n Roll Star"ı dinliyormuş gibi oluyorsunuz. Hemen ertesinde gelen "The Dying of the Light" ise yine tipik bir Noel baladı. Hatta "Don't Look Back in Anger" etkisine yaklaşıyor denilebilir. Ardından gelen "The Right Stuff" ise "Amorphous Androgynous" ile yapılan çalışmalardan biri. Progresif yapı, Noel'in brit-pop tarzı ile birleşince ortaya cidden çok başarılı bir iş çıkmış. Kadın sesli geri vokaller, jazz-vari enstrüman seçimleri ve gitar soloları da parçaya ayrı bir derinlik katmış. Sonrasında gelen "While the Song Remains Same", albüm adı "Chasing Yesterday"i de içeren gayet başarılı başka bir Noel parçası. Bu albüm adıyla da Noel, büyük ihtimalle eski Oasis dönemini kendisinin hala devam ettirdiğini ifade ediyor. Bir sonraki parça "The Mexican"da ise bir klasik rock riff'i üzerinden yürüyen Gallagher, albüme son anda koyduğu bu parçayı, tempoyu artırdığı finaliyle dinleyiciye iyi ki bu şarkıyı eklemişsin dedirtiyor. Yüksek tempolu "You Know We Can't Go Back" ile de müzisyen büyük ihtimalle önceki eşi ya da ilişkilerine bir mesaj gönderiyor. Albümün "deluxe" versiyonunda ise "Revolution Song" ile sanatçının çok önceden konserlerinde çalmaya başladığı parça "Freaky Teeth" de bulunuyor.
